Dönüş

Uzun zaman oldu yazmayalı. Çıktığım kafa izninde yeni kararlar aldım blokurlarım. 

Ben vakitsiz bir insanım. Ben geçmişin hatıralarına saplanmış, geleceğini kurtarmaya çalışan bir insanım. Bu yüzden zor geliyor yazmak. Bu yüzden vakitsizim uzun zamandır. Bu vakitsizlik bizi yok edecek aslında ama geçecek.

İyi haberler aldım,

Kötü haberler aldım.

İyi günler geçirdim,

Kötü günler geçirdim.

İnsafsız, acımasız, anlayışsız insanlar tanıdım bu günlerde. 

Kitap okudum biraz, bulduğum tüm vakitlerde. 

Dünya bir kafes, bense o kafesin içinde bir serçe,

Atıyor yüreğim hırçın hırçın bağrımın içinde.

Şiirlere sardım, şairlere sardım,

Onlarla kavga ettim tüm şiirlerinde.

Esasen yalnızmışım, tek başımaymışım.

Ezcümle ben sürekli üzülmeye mahkumum, geçmişimin gölgesinden çıkamadığım tüm zamanlarda mahkumum suskunluğa, kırılmaya. Ben hiçbir zaman çıkamayacağım geçmişimin gölgesinden. 

Yokken neler yaptım?

-Yedi Güzel Adam dizisine başladım

- Gülten Dayıoğlu'nun Yoksa Sen Misin kitabını okudum

- Ned Vizzini'nin Komik Bir Hikaye kitabını okudum

- Şu sıralar Notre Dame'ın Kamburu'na başladım

- Savaş ve Barış'ı sipariş ettim (BKM kitap hâlâ hazırlanıyor aşamasında)

- Kendimi geliştirdim

Biliyorsunuz yks'ye 9 gün kaldı. Ben de gireceğim. Bilgisayar programcılığı istiyorum ama bakalım halimiz ne olacak. Çocuk gelişimi de bir yandan göz kırpıyor. Pek içim istemese de olsa iyi olur sanki. 

Blog'da her gün yazamayacağımın farkına vardım. 

Aslında insan kendini "-meliyim" ile biten cümle kalıplarına ayak uydurmaya çalıştığında çok zorlanıyor. Hem kendi üzerine psikolojik bir baskı uyguluyor hem de yapmak istemediği bir şey olduğunda strese maruz kalıyor. Sebebi de kendisi olunca isyanı yine kendisine oluyor. Velhasıl kelam bundan sonra "bugün bunu bitirmeliyim" gibi cümleler kurmuyoruz. Ki kendimizi perişan etmeyelim. Sizin de bu tarz kurallarınız var mı kendinizi üzmemek için?

Benim kendimce aldığım bir önlem.

Blog'da yazmadığım süre boyunca kafa sözlük diye bir sözlükte yazdım. Çok hoş bir yer. Dün ordan da kafa iznine çıktım. Biraz hava almam gerekiyordu. Çok severek yazıyorum orda. Fakat galiba tekrar dönüp etkinliklerinden uzak duracağım. Yetişemiyorum çünkü. Kafa sözlük ne ekşi sözlük gibi aşırı net düsturlara sahip insanlarla dolu, ne de kendini bilmezlerle. Belli bir duruş belli bir kitlesi var. Evet yahu. Bir geri dönelim. Ben sözlüksüz yapamıyorum galiba. Instagram alışkanlığım pek yok, çok da boşlarım instagramı. Ama sözlük okuyarak diğer insanların görüşlerini oturduğum yerden öğrenebilirim. 

Bu tarz oluşumlara katılmayı seviyor musunuz?

Bu yazıların sonunu nasıl kapatacağımı hâlâ çözebilmiş değilim. İyisi mi şöyle yapalım;

Yazının sonu gelince size haber vereyim. :)

Yazının sonu geldi arkadaşlar, gün doğarken ardından tepelerin veda vakti geldi blog severlerin...